چرا هوش مصنوعی نمی تواند رانندگی کند؟
آزینیک: شاید این که چرا هوش مصنوعی نمی تواند رانندگی کند، پرسش خیلی از مردم باشد. پاسخ این پرسش را باید در نوع پردازش اطلاعاتی که رانندگی به آن نیاز دارد و هوش مصنوعی در آن تبحر ندارد، جستجو کرد.
به گزارش آزینیک به نقل از ایسنا، در حالی که خیلی از افراد در سنین پایین و پیش از رسیدن به سن قانونی رانندگی را فرا می گیرند، هوش مصنوعی با وجود این که هم اکنون حدود ۷۳ سال سن دارد، هنوز نمی تواند رانندگی کند.
دلیلهای زیادی در این رابطه وجود دارد که چرا هوش مصنوعی قادر به رانندگی نیست.
حسگرها در همه شرایط به اندازه کافی خوب نیستند. قدرت پردازشی مورد نیاز برای رانندگی بیش از آنست که حسگرها بتوانند آنرا ارائه نمایند و زمان پردازش آنها می تواند کندتر از مغز انسان باشد.
این مساله حتی در مورد استفاده از یک سوپرکامپیوتر نیز صادق است، چونکه به عنوان مثال هوش مصنوعی قادر به تصمیم گیری اخلاقی نیست.
همین طور موانع فناورانه زیادی وجود دارد که مانع از حرکت خودرو ها با هوش مصنوعی در جاده ها می شود.
این در حالیست که بزرگترین مانع، حسگرها یا فناوری یا حتی مسایل حقوقی یا اخلاقی نیست، بلکه این واقعیت است که ما واقعا نمی دانیم هوش مصنوعی چگونه فکر می کند.
یک مطالعه اخیر توسط پژوهشگران شرکت آنتروپیک(Anthropic) نشان داد که چت بات های هوش مصنوعی می توانند گرفتار توهم شوند، در انجام محاسبات اولیه ریاضیات خوب نیستند و اغلب در مورد استدلال خود دروغ می گویند. بدین سبب بنظر می رسد ما هیچ چیز زیادی در مورد نحوه عملکرد هوش مصنوعی نمی دانیم.
همانند مغز انسان، نظریه های زیادی در مورد نحوه عملکرد هوش مصنوعی وجود دارد.
پژوهشگران اهتمام کردند این مساله را مورد آزمایش قرار دهند. آنها عبارت ریاضی «۵۷+۹۲» را در ChatGPT وارد کردند و عدد ۱۴۹ را دریافت نمودند که درست است، اما وقتی از آن پرسیدند «چگونه به این پاسخ رسیدی؟» هوش مصنوعی کتاب درسی استاندارد را نشان داد و پژوهشگران سپس صفرها را به عبارت ریاضی اضافه کردند و نتایج را ترکیب کردند که سبب شد ChatGPT به اشتباه بیفتد.
هوش مصنوعی در حقیقت یک کامپیوتر است و مانند هر ماشین حساب پیشرفته ای بصورت دیجیتالی(۰ و ۱) کار می کند و مجموع عبارت را نشان میدهد. به عنوان مثال عبارت فوق را به صورت ۱۱۱۰۰۱ (۵۷) + ۱۰۱۱۱۰۰ (۹۲) = ۱۰۰۱۰۱۰۱ (۱۴۹) محاسبه می کند.
بدین سبب هوش مصنوعی یک کامپیوتر است و اعمال ریاضی را به همین شکل انجام می دهد. پژوهشگران وقتی از ChatGPT پرسیدند که چگونه اعمال ریاضی را انجام می دهد، توضیح کوتاهی از تبدیل اعداد به زبان باینری تا حصول نتیجه، مشابه آن چه در بالا توضیح داده شد، داد.
البته همه چیز برای هوش مصنوعی از سال ۱۹۹۴ تا حالا بسیار تغییر کرده است، اما هنوز به اندازه ای نرسیده که هوش مصنوعی را قادر به رانندگی و توانایی برابر با انسان کند.
شرکت «آنتروپیک» درحال آزمایش یک مدل هوش مصنوعی به نام کلاد(Claude) است که مانند ChatGPT و سایر چت بات های هوش مصنوعی شبیه به آن چه خیلی از ما روزانه بوسیله زبان طبیعی با آن ارتباط برقرار می نماییم، است.
آنها دریافتند که «کلاد» اغلب منطقی را برای تطبیق با یک روایت از پیش ساخته بمنظور دلجویی یا جلب رضایت شخصی که با او درحال تعامل است، به وجود می آورد. شبیه به روشی که سیاستمداران در مورد موضوعی صحبت می کنند و انگار با کسی موافق هستند، اما در حقیقت این گونه نیست.
این مساله را در رانندگی تصور کنید. در حین رانندگی، ما در هر دقیقه هزاران تصمیم می گیریم که می تواند به مفهوم واقعی کلمه نه فقط زندگی ما، بلکه زندگی اطرافیانمان را نیز تحت تأثیر قرار دهد. ما از حواس پرتی ها در هنگام رانندگی مطلعیم و می دانیم که حتی چند لحظه بی توجهی می تواند به نتایج وحشتناکی منجر شود.
حالا درنظر بگیرید که چه اتفاقی می افتد اگر هوش مصنوعی یک داده خطرناک را توجیه کند یا نتواند به اندازه کافی سریع تصمیم بگیرد.
نکته این است که در صورتیکه فناوری اطلاع رسانی هوش مصنوعی به کار زیادی برای رسیدن به سطح یک راننده انسانی نیاز دارد، خود مدل یادگیری نیز باید به آن برسد. هوش مصنوعی حال در دهه ۷۰ زندگی خود است، اما فقط می تواند در سطح شناختی یک کودک عمل کند و ما حتی نمی دانیم که چگونه این کار را انجام می دهد.
وسایل نقلیه امروزی دارای ده ها سنسور، صدها متر سیم کشی، سه یا چند کامپیوتر داخلی، اتصال بی سیم و وای-فای، GPS و خیلی از ابزارهای دیگر هستند. هیچ کدام از اینها نمی توانند خودرو را برانند. حتی مدل هایی که دارای فناوری نیمه خودران یا خودران هستند نیز نیاز به توجه کامل و نظارت انسان دارند.
ما انسان ها یک مزیت متمایز نسبت به هوش مصنوعی داریم و آن این است که ما با سیستم های حسی بسیار قوی متولد شده ایم که با گذر از هزاران سال فرگشت(تکامل) که ما را در استفاده از آنها بسیار متبحر کرده است، در قالب های چندوجهی کار می کنند. ما مانند خیلی از حیوانات در جمع آوری ورودی های گوناگون و عکس العمل بر این اساس برتر هستیم.
با توسعه فناوری های حسی، هوش مصنوعی ممکنست خودرا به عنوان یک محرک برتر نشان دهد، اما نمی توانیم این را با اطمینان بگوییم، برای اینکه هوش مصنوعی آنطور که ما فکر می نماییم، نمی اندیشد.
هوش مصنوعی در شناخت و یادگیری ورودی چند حسی چندان خوب نیست. این یکی از بزرگترین شاهکارهای طبیعت است، اما تا حالا ما نتوانستیم آنرا به ماشین ها منتقل نماییم.
هوش مصنوعی همین طور در تصمیم گیری سریع با داده های کمی که در دست دارد، چندان خودرا ثابت نکرده است. هوش مصنوعی شهودی نیست، در صورتیکه ما اغلب بصورت شهودی تصمیم می گیریم. این بخش بزرگی از چیزی است که ما را نه فقط به نوآوری، بلکه برای سازگاری و غلبه بر آن سوق می دهد.
با این وجود، خبر خوب برای طرفداران وسایل نقلیه خودران این است که چون ما تفکرات هوش مصنوعی را به خوبی درک نمی نماییم، می تواند کارهایی را انجام دهد که انتظارش را نداریم. این فناوری می تواند بصری شود و قادر به مدیریت چندین ورودی بطور همزمان باشد. به جرات می توان اظهار داشت که اگر این کار را انجام دهد، احیانا این کار را در زمان بسیار کوتاه تری نسبت به ما انسان ها انجام دهد.
امیدواریم که حداقل تا آن زمان فهمیده باشیم که چگونه هوش مصنوعی را راستگو نماییم.
منبع: آزینیك
این مطلب آزینیک را می پسندید؟
(0)
(0)
تازه ترین مطالب مرتبط آزینیک
نظرات خوانندگان آزینیک در مورد این مطلب