کشف کهکشان کوچکی که برای 2 و نیم میلیارد سال متوقف شده بود!
آزینیک: تلسکوپ جیمز وب نشان میدهد که چگونه کهکشان ها می توانند با فاصله گرفتن از پروسه ایجاد ستاره، از مرگ فرار کنند.
به گزارش آزینیک به نقل از ایسنا، سیزده میلیارد سال قبل، یک کهکشان کوچک کار عجیبی انجام داد و پروسه ستاره سازی را متوقف کرد. سپس، بعد از یک وقفه طولانی کیهانی که میلیاردها سال به طول انجامید، باردیگر کارش را آغاز کرد. این الگو که در کهکشانی به نام Leo P کشف شده است، درک جدیدی را در مورد این که چگونه نخستین و کوچک ترین کهکشان ها توانسته اند در دوران جوانی پرتلاطم جهان زنده بمانند، به اخترشناسان دانشگاه راتگرز ارائه می کند.
به نقل از اس اف، لئو پی که در صورت فلکی شیر در فاصله ۱.۶۲ میلیون سال نوری از ما قرار دارد، یک کهکشان سبک کیهانی است. در صورتیکه کهکشان راه شیری ما تقریباً ۱۰۰ تا ۴۰۰ میلیارد ستاره دارد، لئو پی فقط حدود ۲۹۰ هزار ستاره دارد. این کهکشان فقط حدود سه درصد از عناصر سنگین موجود در خورشید ما را شامل می شود که آنرا به طرز قابل توجهی شبیه به نخستین کهکشان هایی می کند که در جهان اولیه شکل گرفته اند. این مطالعه که در مجله Astrophysical انتشار یافته است، یکی از دقیق ترین تحلیل و بررسی هایی را که تابحال از چنین کهکشانی بکر انجام شده است، نشان میدهد.
آنچه که Leo P را خاص می کند، جداسازی آنست. این کهکشان به اندازه کافی از گروه محلی که خوشه ای از کهکشان ها که راه شیری ما را شامل می شود، هستند، فاصله گرفته تا بدون تاثیر میدان های گرانشی منظومه های ستاره ای بزرگ تر، توسعه یابد. کریستن مک کوین (Kristen McQuinn)، نویسنده اصلی این مطالعه، از مؤسسه علمی تلسکوپ فضایی و دانشگاه راتگرز، در اطلاعیه ای می نویسد: Leo P یک لابراتوار منحصر به فرد برای کاوش در تکامل اولیه کهکشان های کم جرم ارائه می دهد.
گروه تحقیقاتی با بهره گیری از قابلیت های رصد قدرتمند جیمز وب، ستاره هایی را در Leo P که تقریباً ۱۳ میلیارد سال سن دارند، مورد مطالعه قرار دادند. این ستارگان باستانی به عنوان «سوابق فسیلی» از ایجاد ستارگان از روزهای اولیه کیهان عمل می کنند و به ستاره شناسان اجازه می دهند تا تاریخ کهکشان را بدون رصد مستقیم گذشته کنار هم بچینند.
مشاهدات سه فصل متمایز را در تاریخ لئو پی نشان داد. کهکشان در سالیان اولیه کیهان آغاز به تشکیل ستاره ها کرده است، اما بعد از آن چیزی غیرمنتظره را تجربه نمود. یک مکث طولانی در ایجاد ستاره ها که حدود ۲.۵ میلیارد سال طول کشید. این مکث مصادف با عصر یونیزه شدن بود، دوره ای بین ۱۵۰ میلیون تا یک میلیارد سال بعد از مه بانگ، زمانی که نخستین ستاره ها و کهکشان ها آغاز به پرکردن جهان با نور پرانرژی کردند. بعد از این مکث طولانی، لئو پی ساختن ستاره ها را از سر گرفت و امروز نیز به این کار ادامه می دهد.
گروه تحقیقاتی تاریخچه Leo P را با سه کهکشان کوچک جدا شده مشابه دیگر، مقایسه کردند. با کمال تعجب، هر چهار مورد، الگوی مشابهی از ایجاد ستاره های اولیه را نشان دادند، بدنبال آن یک مکث طولانی داشتند و سپس فعالیت ستاره ای را باردیگر شروع کردند. در صورتیکه اندازه این نمونه، کوچک است، نشان میدهد که ممکنست یک مسیر مشترک برای کهکشان های کوچک جدا شده وجود داشته باشد و این یک اتفاق تصادفی کیهانی نباشد.
نکته جالب در مورد Leo P این است که در طول دوره یونیزه شدن مجدد کیهان، ستاره های آن حتی کمتر از خیلی از کوچک ترین کهکشان های شناخته شده بودند که در این دوره بطور کامل تشکیل ستاره ها را متوقف کردند. این نشان میدهد که سرنوشت یک کهکشان به تنهایی با اندازه تعیین نمی گردد. محیط آن نقش برجسته ی در بقا و تکامل آن دارد.
این دانش به ستاره شناسان کمک می نماید تا جدول زمانی رویدادهای کیهانی و فرآیندهایی را که منجر به ایجاد ستارگان شده است را درک کنند.
مفاهیم فراتر از درک تکامل کهکشان است. این کهکشان های کوچک در طول مکث طولانی شان در ایجاد ستاره، نور فرابنفش بسیار کمی تولید کردند و این به توضیح این که چرا اخترشناسان در دوره های خاصی از تاریخ کیهانی، کهکشان های درخشان کمتری را نسبت به آن چه انتظار میرفت مشاهده می کنند، کمک می نماید.
از آنجا که تلسکوپ هایی مانند جیمز وب به نگاه عمیق تر به فضا و زمان ادامه می دهند، داستان لئو پی ممکنست فقط شروع کار باشد. کشف این الگو در چند کهکشان کوچک منزوی نشان میدهد که ستاره شناسان ممکنست نیاز به تجدیدنظر در مدلهای خود در مورد نحوه تکامل کوچک ترین کهکشان ها در کیهان اولیه داشته باشند.
منبع: آزینیك
این مطلب آزینیک را می پسندید؟
(0)
(0)
تازه ترین مطالب مرتبط آزینیک
نظرات خوانندگان آزینیک در مورد این مطلب